mł. insp. Ryszard Piotrowski

Naczelnik Wydziału dw. z Cyberprzestępczością
KWP we Wrocławiu


  

Wywiad z 26 lipca 2016 r., zamieszczony przez redakcję "Dylematów Policyjnych" w ramach cyklu „Sylwetki SKPP” w numerze 8/2016 miesięcznika.

Z uwagi na wielowątkowość  zagadnienia i obszerność materiału przedstawiamy fragment szerszego wywiadu o „cyberprzestępczości” i wydziale do jej zwalczania w Komendzie Wojewódzkiej Policji we Wrocławiu. Całość wywiadu, uzupełnionego na życzenie redakcji o nowe wątki i przykłady „cyberprzestępczości”, ukarze się w Dylematach Policyjnych w kilku następnych wydaniach.

– Wykształcenie „cywilne”?

– Wyższe, mgr inż., absolwent Politechniki Wrocławskiej, nie informatyk!

W służbie w Policji?

– Od  1995 roku, garnizon dolnośląski, w latach 2002-2004 Kierownik Sekcji Komputerowej w Wydziale dw. z Przestępczością Gospodarczą KWP we Wrocławiu.
Od roku 2004 do roku 2014 Zastępca Naczelnika Wydziału dw. z Przestępczością Gospodarczą KWP we Wrocławiu, a od 2014 Naczelnik Wydziału dw. z Cyberprzestępczością KWP.

– Policyjna specjalizacja/przygotowanie?

– Uczestnik krajowych i zagranicznych szkoleń specjalistycznych w tym organizowanych przez FBI na Węgrzech i w Szwajcarii oraz szkoleń specjalistycznych organizowanych przez policję we Francji i Holandii. Od 2000 biegły sądowy przy Sądzie Okręgowym we Wrocławiu z dziedziny „Cyberprzestępczości i prawa własności przemysłowej” Autor publikacji związanych z technicznymi aspektami przestępczości teleinformatycznej oraz publikacjami dotyczącymi elektronicznych instrumentów płatniczych wydanych nakładem WSO w Szczytnie.

– Działalność społeczna?

– Członek Stowarzyszeniu Komendantów Policji Polskiej,  Międzynarodowego Stowarzyszenia Policji – IPA.

– Pana pozasłużbowe pasje?

– Od 10 lat konie – jazda i skoki w stylu angielskim.

– Pana plany /cele ?

– Może doktorat ?

– Proszę przybliżyć specyfikę „cyberprzestępczości” oraz przedstawić kierowany przez Pana Wydziału, jego zadania, osiągnięcia, itp.

Polska Policja od końca lat 90-tych zaczęła dostrzegać swoistą ewolucję działań przestępczych, której przykładem była m.in. przestępczość intelektualna.

Sprzedawane na bazarach płyty z chronionymi prawem autorskim utworami lub programami komputerowymi, po udanej i w miarę szablonowej akcji policyjnej ujawniane i zatrzymywane wraz ze sprzedającymi je osobami, pozwalały utrzymać równowagę w zakresie ochrony interesu firm produkujących utwory audio-video lub programy komputerowe a ponadto wskazywały na w miarę wiarygodny stan zagrożenia tą przestępczością.

- W latach 2000-2005 nastąpił zaskakujący spadek zagrożenia przestępczością intelektualną (mniejsza ilość wszczynanych postępowań przygotowawczych), który na początku był odbierany, jako skuteczny sposób walki z tym przestępczym zjawiskiem, natomiast później zaczął wskazywać na nowe, trudniejsze do identyfikacji zjawisko migracji przestępczości intelektualnej do sieci Internet. 

Tworzące się przestępstwo sharingu, streamingu, nielegalnego rozpowszechniania cudzych utworów przy wykorzystaniu sieci p2p, ze względu na stosowanego technologie oraz sposób kamuflowania się sprawców wymienionych przestępstw, wymagał od organów ścigania podjęcia działań w kierunku stworzenia procedur postępowania oraz wyszkolenia grupy policyjnych ekspertów, których zadaniem byłoby skuteczne rozpoznanie oraz identyfikacja sprawców tychże przestępstw.

Przestępstwo stalkingu jest zjawiskiem polegającym na uporczywym nękaniu ofiary przez sprawcę wykorzystującego do tego celu nowoczesne technologie internetowe. Ustawodawca wprowadzając nowelizację kodeksu karnego wprowadził art. 190a jako odpowiedź na coraz częstsze sytuacje, w których ofiara dostając wiadomości e-mail, SMS lub informacje wysyłane innym kanałem komunikacyjnym, obawia się o swoje bezpieczeństwo, ale działanie przestępcy lub treść wysyłanej przez niego wiadomości nie wyczerpuje znamion tzw. groźby karalnej. Skuteczność zwalczania powyższych zachowań była uwarunkowana stworzeniem przez polską policję nowych rozwiązań organizacyjnych, które sprostałyby zastosowanym przez sprawców wyzwaniom technologicznym.

W listopadzie 2014 roku w Komendzie Wojewódzkiej Policji we Wrocławiu oraz w innych garnizonach policji na terenie całego kraju powstają Wydziały do walki z Cyberprzestępczością, które stają się skuteczną odpowiedzią na rozlewającą się szeroką falą cyberprzestępczość.

Wrocław jako jeden z czterech ośrodków, w których wcześniej funkcjonował przez rok pilotażowy projekt tworzenia Sekcji do Wsparcia Zwalczania Cyberprzestępczości, mając wyszkolony zespół młodych, odpowiednio kadrowo dobranych policjantów, staje się skutecznym narzędziem do zwalczania przestępstw wykorzystujących nowoczesne technologie. Początkowo nowo powstały twór organizacyjny wywoływał uśmiech na twarzach większości policjantów, którzy nie do końca wiedzieli, jaki będzie zakres zadań tej komórki w KWP we Wrocławiu i czym właściwie mają zajmować się cyber - policjanci.

W roku 2015 po przeprowadzeniu kilkudziesięciu udanych przedsięwzięć procesowych oraz innych czynności związanych z zabezpieczeniem i analizą elektronicznego materiału dowodowego oraz monitoringiem sieci Internet, Wydział dw. z Cyberprzestępczością zaczął być postrzegany, jako skuteczny instrument do walik z przestępczością sensu largo, w której sprawcy wykorzystują nowoczesne technologie informatyczne. Analiza zasobów sieci prowadzona przez wydział niejednokrotnie pozwoliła na przekazanie trafnych informacji, co w konsekwencji skutkuje odpowiednią dyslokacją służb prewencyjnych lub kryminalnych.

Ostatnim sprawdzianem na badanie skuteczności oraz ocenę właściwej organizacji pracy Wydziału dw. z Cyberprzestępczością był wkład cyber - policjantów w identyfikację sprawcy zamachu bombowego we Wrocławiu. Policjanci wydziału przy ścisłej współpracy z Zarządem CBŚP oraz Wydziałem Kryminalnym KWP we Wrocławiu, jak również innych zaangażowanych w sprawę policjantów, doprowadzili do zgromadzenia a następnie przekazania materiału dowodowego, umożliwiającego wraz z pozostałym materiałem dowodowym przeprowadzenie późniejszych działań realizacyjnych na terenie Wrocławia i województwa lubuskiego. To kolejny przykład, że sprawcy niezależnie od popełnianego czynu zabronionego pozostawiają oprócz śladów  uznawanych za klasyczne, również ślady w sieci, a to jest z pewnością domena przestępczości dwudziestego pierwszego wieku.


„Od redakcji: Zdaniem Naczelnika, Wydział, którym kieruje świadczy o jego pracy, więc zdecydował się przybliżyć go naszym czytelnikom. Szerzej o Wydziale napiszemy w jednym z najbliższych numerów Dylematów Policyjnych.”



Artykuły autorstwa mł. insp. Ryszarda Piotrowskiego w dziale Publikacje członków SKPP